ارائه الگوی مدیریتی «امنیت فرهنگی- اجتماعی» بر اساس عناصر هویت در ایران

این تحقیق با هدف بسط نظری و مدیریتی امنیت در شاخه تخصصی مدیریت و برنامه‌ریزی فرهنگی، به شناسایی عناصر «امنیتِ فرهنگی و اجتماعی» در کشور و ارائه الگوی مفهومی برای مدیریت آن پرداخته است. این تحقیق مبتنی بر پیمایش و نیز ارائه الگو به روش تبیینی است. متغیرها شامل هویت ملی، هویت قومی، هویت مذهبی، هویت مدرن و متغیر امنیت اجتماعی-فرهنگی‌ است. در تحلیل ثانویه مبتنی بر داده‌های اولیه مربوط سنجش هویت جمعی در ایران با ابعاد فرهنگی، اجتماعی و سیاسی هویت، روش‌های آماری به‌کاررفته شامل تحلیل عاملی برای تأیید سازه‌ها، روش‌های آمار توصیفی و ضریب همبستگی تحلیل واریانس همراه با آزمون تعقیبی آن، آزمون (T) در مقایسه با یک عدد ثابت و آزمون فریدمن ‌است؛ روایی و پایایی ابزار اندازه‌گیری در سیزده استان به تأیید رسیده است. بر اساس نتایج این بررسی در سه قطب قابل دسته‌بندی است. به‌عنوان رویکرد کلی به‌رغم دشواری‌های موجود در جمع میان خرده فرهنگ‌ها، پایش امنیت‌ِ فرهنگی-اجتماعی با توجه به رکن امنیت که همان هویت است، می‌تواند الگویی کارآمد جهت سوگیری سیاست‌ها و استراتژی‌ها را عرضه کند. این فرایند به لحاظ روش‌شناسی مبتنی بر مسئله یابی و مسئله شناسی در حوزه عمومی با مطالعات تکمیلی کمی و کیفی نظیر فرا تحلیل یا تحلیل ثانویه و دیدگاه‌های تخصصی خبرگان است. این پایش در مقاطع مختلف زمانی، از دیدگاه عاملان و گروه‌های مخاطب و ارزیابی شکاف‌ها و حتی فراتر از آن همراه با آینده‌پژوهی به‌منظور شناخت فرصت‌ها و تهدیدهای پیش رو قابل انجام است.